Mark Rothko, Orange & Yellow (1956).
Rothko begint met naturalistische doeken. Later leest hij Freud en vooral Jung en de mythologie; daaruit volgen thema's die evenzeer de binnenkant van de buitenkant willen bevatten. In die periode ontmoet Rothko Jackson Pollock, Bannett Newman en Willem de Coonink. De manier van werken binnen deze groep werd door critici "abstract impressionisme" genoemd. Maar Rothko heeft zich er altijd tegen verzet dat zijn kunst abstract werd beschouwd: de vlakken, de kleuren, het zijn allemaal "acteurs". Begin 1950 begint Rothko zijn eigen, herkenbare stijl te ontwikkelen. Zijn werken worden hoe langer hoe eenvoudiger. Zijn landschappen werden geordende kleurvlakken: groen voor de weiden op de voorgrond, een gekarteld grijs vlak voor de bergen die daarachter lagen, en tot slot een blauw vlak voor de lucht. Toen Rothko in 47 zijn eerste volledige blauwe doek schilderde, dacht hij bij zichzelf: Dit is mijn eerste geslaagde werk, na twintig jaar kunstenaarschap, omdat ik er nu pas in geslaagd ben om af te stappen van de idee wat mooi is en wat lelijk, wat mag en wat niet mag, wat hoort en wat niet hoort. Met andere woorden: wat anderen denken over wat ik doe, doet er niet langer toe. Naarmate alles abstracter en abstracter ging lijken, kwam
hij uiteindelijk uit bij zijn beroemde, klassieke werk wat ze later colourfield-painting
zijn gaan noemen.
Hij weigerde zijn werken uit te leggen ("Silence is so accurate"). Toch zat er steeds een duidelijke betekenis of emotie in zijn werk. Rothko:"Ik ben niet geïnteresseerd in relaties van kleur en vorm. Ik ben geen abstractionist. De mensen staan voor mijn schilderijen te huilen omdat ze dezelfde religieuze ervaring hebben als ik had, toen ik het schilderde. En als je slechts geraakt wordt door de kleurverhoudingen, dan mis je dit aspect."
In 1970 overleed Mark Rothko in New York.[1]
[1] http://www.krik.nl/oude_site/lezingen/rothko.html
Hij weigerde zijn werken uit te leggen ("Silence is so accurate"). Toch zat er steeds een duidelijke betekenis of emotie in zijn werk. Rothko:"Ik ben niet geïnteresseerd in relaties van kleur en vorm. Ik ben geen abstractionist. De mensen staan voor mijn schilderijen te huilen omdat ze dezelfde religieuze ervaring hebben als ik had, toen ik het schilderde. En als je slechts geraakt wordt door de kleurverhoudingen, dan mis je dit aspect."
In 1970 overleed Mark Rothko in New York.[1]
[1] http://www.krik.nl/oude_site/lezingen/rothko.html